Mies van der Rohe: Less is More in Tijdloze Perfectie
Dit jaar is Mies van der Rohe een grote inspiratiebron voor mij geweest. Mijn analyse van Haus Lange, in combinatie met mijn bezoek aan deze iconische woning en het bijbehorende onderzoek, heeft me een diep inzicht gegeven in wie Mies was en wat zijn visie inhield. Zijn werk heeft me niet alleen geleerd hoe je eenvoud en functionaliteit kunt combineren, maar ook hoe je ruimte kunt gebruiken om emoties op te roepen.
Mies’ werken, zoals het Barcelona Pavilion, het Farnsworth House, en natuurlijk Haus Lange, hebben een onmiskenbare impact gehad op mijn kijk op design. Het Barcelona Pavilion, met zijn strakke lijnen, openheid en gebruik van luxueuze materialen zoals marmer en glas, illustreert perfect hoe hij eenvoud naar een kunstvorm wist te tillen. Dit gebouw voelt bijna gewichtloos aan, maar straalt tegelijkertijd een zekere monumentaliteit uit.

Bij het Farnsworth House liet hij zien hoe transparantie en minimalisme kunnen zorgen voor een diepe verbinding met de natuur. Het zwevende, glazen volume inspireert me om na te denken over hoe een ontwerp in zijn omgeving past en hoe het met de natuur kan samenspelen in plaats van ermee te concurreren.

Deze projecten hebben me geleerd hoe belangrijk het is om elke materiaalkeuze, lijn en ruimte zorgvuldig te overwegen. Het is niet zomaar eenvoud, maar een doelbewuste reductie die leidt tot pure schoonheid.
Door de analyse van Haus Lange kreeg ik inzicht in hoe Mies zijn principes ook toepaste op woningen. Dit jaar leerde ik bijvoorbeeld dat hij zijn interieurs ontwierp als naadloze verlengingen van zijn architectuur. Zijn gebruik van glas en open plattegronden heeft me doen nadenken over hoe een ruimte ademt en hoe belangrijk het is om licht en openheid een rol te geven in een ontwerp.

Wat ik bijzonder inspirerend vind, is hoe hij materialen in hun meest authentieke vorm gebruikte. Marmer, staal, en glas zijn in zijn werk niet alleen constructieve elementen, maar ook decoratieve. Dit principe pas ik nu ook toe: de schoonheid van een object of ruimte hoeft niet te worden toegevoegd, maar kan al in de structuur zelf aanwezig zijn.
Stoelen die inspirerend zijn
De MR10 en MR20, ontworpen in 1927, zijn vroege voorbeelden van Mies’ experimenten met gebogen buizenstaal. Deze stoelen zonder achterpoten zijn geïnspireerd door de ontwerpen van Mart Stam, maar Mies bracht een vloeiende elegantie in het ontwerp door de ronde vormen en het gebruik van geweven riet of leer voor de zitting.

Wat me aanspreekt aan deze stoelen is de manier waarop Mies technologie en esthetiek combineerde. Het gebruik van stalen buizen was destijds revolutionair en benadrukte zijn zoektocht naar eenvoud en functionele schoonheid. Deze stoelen bewijzen dat moderniteit en comfort perfect kunnen samengaan.
De Barcelona Chair (1929), ontworpen samen met Lilly Reich, is misschien wel zijn beroemdste stoel. Het ontwerp, gemaakt voor het Duitse Paviljoen op de Wereldtentoonstelling in Barcelona, is geïnspireerd door de klapstoel van Romeinse keizers. De elegante vorm, met een frame van verchroomd staal en rijk gecapitonneerd leer, combineert klassieke luxe met modern minimalisme.

Wat deze stoel zo inspirerend maakt, is dat het een functioneel object verheft tot een kunstwerk. De Barcelona Chair laat zien dat eenvoud niet betekent dat je comfort of esthetiek hoeft op te offeren. Het gebruik van hoogwaardige materialen en strakke lijnen maakt het een tijdloos icoon, dat nog steeds wereldwijd geliefd is.
De Chaise Longue (1929) is een van Mies’ meest opvallende meubelontwerpen. Geïnspireerd door de minimalistische principes die hij ook in zijn architectuur toepaste, is de chaise long een perfecte balans van comfort en elegantie. Het ontwerp heeft een strakke, gestroomlijnde vorm, met een kromming die de natuurlijke lijn van het lichaam volgt. Het frame van verchroomd staal en de zachte bekleding in leer of stof benadrukken het luxueuze en tegelijkertijd functionele karakter van het stuk.

Wat me zo aantrekt in de Chaise Longue is de manier waarop Mies het idee van ruimte en liggen heeft herzien. Het is een stoel, maar tegelijkertijd een ervaring. De chaise long lijkt eenvoudig, maar het ontwerp is ingenieus in de manier waarop het zowel comfort als een visueel statement biedt. Het idee om een meubel te maken dat niet alleen functioneel is, maar ook uitnodigt tot reflectie en rust, inspireert me om in mijn eigen werk na te denken over de ervaring die een object biedt.
De Tugendhat Chair heeft een sleutelrol in de meubelontwerpen van Mies. Het ontwerp bestaat uit een geometrisch strak, gebogen frame van verchroomd staal, met een eenvoudige, maar elegante leren zitting. Het gebruik van stalen buizen als basis was revolutionair in die tijd, omdat het niet alleen modern aanvoelde, maar ook functionele voordelen had zoals lichtheid en sterkte.

Wat deze stoel bijzonder maakt, is de manier waarop de strakke lijnen en de lichte structuur de ruimte openen en de visuele lijn van de ruimte volgen, zonder de aandacht af te leiden van de architectuur van de kamer. De stoel is zowel lichte als duurzame vormgeving, iets wat Mies’ esthetiek perfect weergeeft.